Voedingshypes gevild

Geen opmerkingen

Als wetenschapper in de wereld van voedingshypes en dieten duiken, je moet het maar durven. Anthony Warner gaat de uitdaging aan, en met succes.

Voor iedereen die de wereld van de dieetgoeroes en voedingsadviessites niet kent, bevat De Eetwijze(r) veel verrassingen. Chef-kok en wetenschapsjournalist Anthony Warner sleurt je namelijk mee en laat je kennismaken met de uithoeken van deze wereld, die hij vervolgens aan de hand van wetenschappelijk onderzoek compleet fileert. Warner studeerde ooit biowetenschappen, maar maakte de overstap naar een carrière als chef-kok. Op zijn blog The Angry Chef maakt hij zich al langer druk over de vele onzinnige voedingshypes die rond gaan, en in De Eetwijze(r) bundelt hij zijn zorgen meeslepend.

‘Sommige zijsporen halen de vaart uit het verhaal’

Warner behandelt bekende voedingsclaims zoals glutenvrij eten, ‘detoxen’ en het gevaar van suiker. Hij neemt je mee naar de oorsprong van de claims en gebruikt daarna wetenschappelijk onderzoek en gesprekken met experts om te laten zien waar ze de mist ingaan. Chemici zullen zich vooral verbazen over het alkalisch dieet. Daarbij willen mensen uitsluitend basische producten eten om ervoor te zorgen dat de pH van hun bloed licht basisch blijft, want bloed heeft gemiddeld een pH rond de 7,3. De uitwerking van dit principe wekt de verbazing. Zo zien volgers citroen als een enorm basisch product en raden ze aan om ‘dood’ kraanwater levend te maken met een scheut bleek.

Geen oordeel

Het siert Warner dat hij zijn best doet om de claims onbevangen te beschrijven zonder meteen een oordeel te hebben. Bovendien zet hij de volgers van de diëten niet weg als domme mensen, maar in sommige gevallen krijgen de gangmakers het wel flink te verduren. Hij kan zich vooral niet inhouden als het gaat om gezondheidswebsite Goop van actrice Gwyneth Paltrow.

Hoewel het boek lekker doorleest, halen sommige zijsporen de vaart uit het verhaal. Bijvoorbeeld de introductie van zijn ‘impulsieve brein’, waarmee hij fictieve gesprekken voert. Ook gaat Warner halverwege het boek opeens de diepte in en haalt hij onder meer de traditionele Chinese geneeskunde aan als het startpunt van fenomeen voedingshypes. Dit blijkt later een opmaat naar een serieuzer gedeelte van het boek, over de extreme effecten die dit soort voedingsadviezen kunnen hebben op bijvoorbeeld kankerpatiënten, maar het voelt eerst aan alsof het niet in het verhaal past.

De Eetwijze(r) geeft je op een toegankelijke manier inzicht in een bijzondere en interessante wereld. En het laat je achter met stof tot nadenken over de manier waarop wij met onze voeding omgaan, en wat voor vergaande effecten dit op sommige mensen kan hebben.