In Leiden zijn darmen-op-een-chip ontwikkeld die levensecht gaan lekken als er teveel aspirine langs komt. Dat vergroot de kans dat je de bijwerkingen van andere geneesmiddelen óók correct in beeld krijgt, melden Thomas Hankemeier en collega’s in Nature Communications.

Ze bouwen die darmen op het universele OrganoPlate-platform, ontwikkeld door de universitaire spin-off Mimetas die mede door Hankemeier is opgericht. Op elke OrganoPlate passen 40 chips, elk met drie parallelle vloeistofkanalen van 400 µm breed en 220 µm hoog. Het middelste laat je vollopen met een gel die is verrijkt met extracellulaire matrix; deze dient als steun en bevat tevens signaalmoleculen die de ontwikkeling van de darmwand bevorderen.

Van de twee buitenste kanalen dient er één voor voedingsmedium. De andere ent je met darmepitheelcellen, in dit geval de Caco-2 cellijn die ooit is opgekweekt uit een darmtumor. Deze cellen vormen dan min of meer vanzelf een darmwand op allevier de wanden van het kanaal, inclusief de gel.

Voor de huidige publicatie zijn in totaal 357 van deze microdarmpjes gekweekt op een tiental OrganoPlates. Daarvan bleken er 93 % vloeistofdicht, wat je kunt testen door fluorescente stoffen door de darm te laten stromen en te kijken of ze in de gel belanden. Tot nu toe zijn er twee stoffen op losgelaten: staurosporine, een antibioticum dat celdood (apoptose) initialiseert, en acetylsalicylzuur oftewel aspirine dat de naden tussen cellen openwrikt. Het effect op de microdarmen leek sterk op wat er met echte darmen gebeurt.

Een groot voordeel daarbij is volgens de auteurs dat deze chips óók zijn te gebruiken door mensen die geen expert zijn op het gebied van dit soort chiptechnologie.

bron: Universiteit Leiden