In deze periode van het jaar met korte dagen en lange nachten is het soms extra verleidelijk om een avondje voor de buis te hangen. En bij lange nachten voor de buis passen horrorfilms bij uitstek.

Of die categorie films letterlijk bloedstollend kan zijn, is onlangs in Leiden onderzocht. Onderzoekers zetten een groep vrijwilligers voor het witte doek en maten diverse bloedwaardes voor en na de horrorfilm Insidious en vergeleken die met de bloedwaardes van de kijkers voor en na de – volgens de onderzoekers saaie – documentaire A Year in Champagne. Wat bleek: de film over het champagneproductieproces zorgde voor geen verschil in bloedwaardes, maar na afloop van de horrorfilm bleken de concentraties van de stollingsfactor VIII aanzienlijk hoger. De overige gemeten bloedwaardes lieten overigens geen verschil zien, dus je hoeft je nog geen zorgen te maken dat je aderen dichtslibben als je horror kijkt.

De basis voor een goede horrorfilm is wellicht ook te vinden in de mogelijkheden van CRISPR-Cas. Nu zal C2W geen films produceren, maar wel zoeken we naar een antwoord op de vraag: ‘Kan gentherapie met CRISPR-Cas nu wel of niet door de beugel?

Dat de lange nachten van januari gepaard gaan met extra veel filmavonden geldt zeker niet voor iedereen. Het merendeel van de deelnemers van onze salarisenquête gaf namelijk aan met regelmaat over te werken. En tenzij overwerk betekent dat de beamer aangaat op het werk, zit er dan voor de meesten geen film meer in en daar moet je voor opletten. De werk-privébalans mag namelijk niet uit evenwicht raken.

Dan maar stoppen met werken en relaxed een film kijken? Ook dan kan stress nog de kop opsteken. Zo konden de Leidse horrorfilmonderzoekers uiteindelijk niet de data van alle vrijwilligers in hun artikel meenemen; een van de deelnemers viel namelijk al flauw voordat ze überhaupt ooit bloed van hem konden afnemen…

Kevin Kosterman, vak-/eindredacteur C2W life sciences