Metal-organic frameworks (MOF’s) zijn veel makkelijker op industriële schaal toe te passen wanneer je ze dispergeert in een oplosmiddel.

Nu de elektronica steeds kleiner wordt, kwamen onderzoekers op het briljante idee om een roervlo van meetapparatuur te voorzien.

Sommige reacties geven moleculen een dusdanige trap na, dat diffusiecoëfficiënten meetbaar toenemen. Dat gaat lijnrecht in tegen het dogma dat reacties de diffusie juist niet beïnvloeden.

Combineer koolstofnanomembranen met een bio-afstotende laag én een selectieve ‘hengel’ en je kunt heel precies vissen naar specifieke eiwitten in mengsels.

Licht-activeerbare moleculen zijn – in oplossing – niks nieuws. Maar het Feringa-lab heeft nu een poreuze vaste stof ontwikkeld die onder invloed van licht reversibel schakelt tussen twee isomeren.

Normaal gesproken moet je veel moeite steken in het activeren van CH-bindingen, maar met een met licht geactiveerde wolfraamkatalysator is het veel makkelijker – en schoner.

Vervang je een serine door een cysteïne in het FES-kinase, dan kun je er een fluorescent labeltje aan hangen en zien wat er met het enzym gebeurt.

In Groningen zijn zelfassemblerende moleculen bedacht die de vorming van kopieën van zichzelf kunnen versnellen. Als ze er lichtenergie bij kunnen gebruiken gaat het nog sneller.